Αμήχανη η επιχειρηματική κοινότητα από όσα ακούνε για τα "κόμματα σωτηρίας” που ετοιμάζονται. Θα τα καταλάβουμε (λένε) ή θα χρειαστεί μετάφραση..;
Και βεβαίως όταν μιλάνε στην αγορά για πολιτική δεν αναφέρονται στα κόμματα εξουσίας τα οποία έχουν βάλει τη σφραγίδα τους και έχουν αποδείξει τις θέσεις τους στην οικονομία, οπότε ξέρεις και τι λένε και τι εννοούν όταν τα λένε για να βγάλεις τα συμπεράσματά σου.
Οι απορίες τους αφορούν τα κομματικά "δεκανίκια” που είναι ήδη στη Βουλή και τα άλλα (του σημερινού πολιτικού παρασκηνίου), που δεν θα αργήσουμε να τα δούμε και στο προσκήνιο πολύ σύντομα. Στις αρχές του 2026 περιμένουν οι περισσότεροι.
Τα δε σχόλια και οι συζητήσεις που ακολουθούν δεν έχουν αφορμή. Ούτε γίνονται, όμως, απλά για να γίνουν...
Πρόκειται για απαντήσεις στα δικά τους και πάλι ερωτήματα (έστω και εκτός χρόνου) με αναφορές σε πιθανότητες συνεργασιών κομμάτων με κομματίδια και παρατάξεις, προκειμένου να σχηματισθούν κυβερνήσεις, εάν και όποτε χρειαστεί...
Κεντρική δε σκέψη είναι "πόσο περισσότερο θα βυθιστούν οι αναζητήσεις για την οικονομία μας στην πολιτική ζωή της χώρας, όταν κομματίδια και ιδεολογικά δεκανίκια (από τα δεξιά ως τα αριστερά και τα άκρα των δύο πλευρών) θα αρχίσουν να μπερδεύουν αυτά που δήθεν πιστεύουν με εκείνα που οι πάντες ξέρουν για τις ανάγκες της οικονομίας...” σύμφωνα με τη βασική απορία που ακούγεται μαζί με άλλα στην επιχειρηματική μας κοινότητα.
Η ανησυχία αυτή και οι συζητήσεις (ή τα σενάρια σκέψεων που προκαλεί) δεν είναι στον αέρα. Έχει βάσεις θεμελιωμένες στις προηγούμενες 10ετίες και σε επώδυνους για την οικονομία πειραματισμούς και πρακτικές από ξεπερασμένες ιδεολογίες.
Τα 30 χρόνια ακαταλαβίστικου ψευτοσοσιαλισμού που πέρασαν κυρίως από την "πλάτη” της οικονομίας με κρατικοποιήσεις και στη συνέχεια με αποκρατικοποιήσεις (γιατί ο κρατισμός στην οικονομία δεν έδωσε στο λαό τα ζητούμενα αλλά και τον έβαλε να πληρώσει από τους φόρους τις αποκρατικοποιήσεις) δεν είναι μια απλή εικόνα που έχει εξαφανιστεί. Η αγορά τουλάχιστον την έχει ζωντανή.
Συνέπειά της δε (λένε και επιμένουν σε αυτό) είναι η αποεπένδυση (κατά κύριο λόγο) που ακολούθησε την αποβιομηχάνιση της χώρας, πράγμα που βεβαίως και έχει ρίζες στις επιχειρηματικές και επενδυτικές επιφυλάξεις όσο τίποτε ακόμη δεν πείθει (και την εκτός Ελλάδας επιχειρηματική κοινότητα) ότι η χώρα μας είναι σε θέση να εγγυηθεί οικονομικό και αναπτυξιακό πλαίσιο για μια 10ετία.
Οριστικό μακρόχρονο πλαίσιο για να δρομολογηθούν σημαντικές επιχειρηματικές δράσεις με τοποθετήσεις σοβαρών κεφαλαίων.
Οι απορίες αυτές (που οδηγούν και την αμηχανία) δεν έχουν να κάνουν με τις προοπτικές ή όχι κυβερνητικών αυτοδυναμιών (στα επόμενα 10 ή 15 χρόνια) αλλά με όσα θα προσφέρει η πολιτική μας σκηνή (ιδίως με όσα θα πείθει ότι μπορεί να προσφέρει) για την οικονομία και τις ανάγκες της σε ανταγωνιστικότητα στην περίπτωση που δεν ξεπεράσουμε πειράματα και λαϊκισμούς αναγκαίους για την την εκλογική πελατεία του (πρωτοφανούς λένε) πολυκομματισμού που έρχεται το 2027.
Το άρθρο έχει 20 σχόλια
Γράψτε το σχόλιο σας