Φάρμακα για την υπέρταση: Σχετίζονται με στυτική δυσλειτουργία;

Η αιτιολογική συσχέτιση της στυτικής δυσλειτουργίας με τα αντιυπερτασικά φάρμακα δεν έχει τεκμηριωθεί επαρκώς. Ο Χαράλαμπος Βλαχόπουλος,  Καθηγητής Καρδιολογίας Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών εξηγεί τα δεδομένα για τη μεταξύ τους σχέση. 

Φάρμακα για την υπέρταση: Σχετίζονται με στυτική δυσλειτουργία;

Η ανεπιθύμητη αυτή ενέργεια πιθανώς να οφείλεται είτε σε υπερβολική μείωση της αρτηριακής πίεσης, και κατά συνέπεια της αιματικής ροής στο πέος, είτε σε ειδικές δράσεις των διαφόρων κατηγοριών αντιυπερτασικών φαρμάκων στο μηχανισμό της στύσης.

Ένας σημαντικός αριθμός μελετών δείχνουν συσχέτιση της στυτικής δυσλειτουργίας με τη λήψη διουρητικών, β-αναστολέων και φαρμάκων με κεντρική δράση. Τα διουρητικά χάπια μειώνουν τη ροή του αίματος στο πέος, κάνοντας τη διατήρηση της στύσης προβληματική. Επιπλέον, μπορεί να μειώσουν
πολύ τα επίπεδα του ψευδαργύρου στον οργανισμό, ο οποίος είναι απαραίτητος για την παραγωγή της τεστοστερόνης. Οι άλλες κατηγορίες αντιυπερτασικών φαρμάκων, όπως οι αναστολείς των διαύλων ασβεστίου, οι αναστολείς του μετατρεπτικού ενζύμου της αγγειοτασίνης και οι αναστολείς των ΑΤ1  υποδοχέων της αγγειοτασίνης δεν έχουν ενοχοποιηθεί για αντίστοιχα προβλήματα. Μάλιστα, οι τελευταίοι έχουν δείξει (σε περιορισμένο αριθμό μελετών) ότι πιθανώς να βελτιώνουν τη στυτική λειτουργία.

Η σωστή αντιμετώπιση της κατάστασης βοηθά σημαντικά

Πολλές φορές, η τροποποίηση της αντιυπερτασικής αγωγής με την αποφυγή των διουρητικών και των β-αναστολέων συμβάλλει στη βελτίωση της στυτικής λειτουργίας του υπερτασικού άνδρα. 

Η ψυχολογική υποστήριξη του ασθενούς, η βελτίωση του τρόπου ζωής του επί το υγιεινότερον και η κατάλληλη αντιυπερτασική αγωγή, είναι συνήθως αρκετές για τη λύση του προβλήματος της στυτικής δυσλειτουργίας. Πρέπει να τονιστεί ότι είναι απολύτως λανθασμένη η μη λήψη των αντιυπερτασικών φαρμάκων από
ορισμένους ασθενείς, υπό το φόβο της εκδήλωσης στυτικής δυσλειτουργίας, γιατί εκτός των άλλων κινδύνων, είναι σχεδόν βέβαιο ότι σε κάποια φάση θα προκληθούν διαταραχές της στύσης από την πρόοδο της νόσου αυτής καθ’ αυτής.

Τέλος, δεν υπάρχει κίνδυνος από τη συγχορήγηση φαρμάκων για τη θεραπεία της στυτικής δυσλειτουργίας (αναστολείς φωσφοδιεστράσης-5) και αντιυπερτασικών φαρμάκων, όπως οι β-αναστολείς, αναστολείς ασβεστίου, αναστολείς μετατρεπτικού ενζύμου ή αναστολείς των υποδοχέων αγγειοτασίνης και τα διουρητικά. Τα φάρμακα για τη στυτική δυσλειτουργία, προκαλούν μικρή πτώση της πίεσης (έως 10 mmΗg της συστολικής και έως 5 mmΗg της διαστολικής) λόγω αγγειοδιαστολής, με τη μέγιστη υποτασική δράση τους να εκδηλώνεται μία ώρα από τη χορήγηση και με επιστροφή στις αρχικές τιμές πίεσης τέσσερις ώρες μετά τη λήψη.

Πηγή: Περικλής Γιόβας, Δημήτρης Παπαδογιάννης "Τα 100 Μυστικά της Υπέρτασης", Εκδόσεις Εν Πλω